Ο Ευριπίδης αισθανόταν ως ποιητής πολύ πιο πάνω από τη μάζα, αλλά όχι πιο πάνω από δύο από τους θεατές του... Από αυτούς τους δύο θεατές ο ένας είναι ο Ευριπίδης ο ίδιος, ως νοητής, όχι ως ποιητής... Ο άλλος θεατής, που δεν καταλάβαινε την τραγωδία και γι’αυτό δεν την εκτιμούσε, είναι ο Σωκράτης. Και ο Ευριπίδης επίσης ήταν με μια ορισμένη έννοια μονάχα ένα προσωπείο: η θεότητα που μιλούσε με το στόμα του δεν ήταν ο Διόνυσος ούτε και ο Απόλλων, αλλά ένας δαίμονας πολύ πρόσφατα γεννημένος με το όνομα Σωκράτης. Είναι αυτή η νέα αντίθεση: το διονυσιακό και το σωκρατικό, και το αριστούργημα της ελληνικής τραγωδίας χάθηκε εξαιτίας του...
Carmelo Bene
Από το Tra cerimonia e verità, άρθρο στην εφημερίδα Paese Sera, 20 Ιουλίου 1978
μτφρ. Δ.Τ.