 |
| Μαρία Παλαιολογίνα, Μονή της Χώρας |
Η Παλαιά Βασίλισσα στο Όνειρο της Ομιλίας
Σου δίνω το όνομα ώστε σαν χρειαστεί τότε να με θελήσεις, να
ξέρεις ποιά ομοιότητα θα ζητήσεις.
Σου δίνω το όνομα και ονομάζω αυτό που θα πορευθείς να ξε-
χάσεις μες στα κοτρόνια.
Το όνομα είναι ένα κομμάτι φωτός που θρομβώνεται μέσα στο
στόμα και βγαίνοντας γίνεται πέτρα. Το όνομα είναι η πέτρα της
ζωής σου.
Σου δίνω το όνομα για να μιλάς με τις πέτρες, γιατί το όνομα
είναι το κομμάτι του φωτός που γίνεται πέτρα στο μέλλον του
σπέρματος.
Σαν αμελημένος περιμένεις να δοξαστείς και από άδοξος να
γίνεις επιφανέστατος.
Τρεις είναι οι ομορφιές του κόσμου και οι τρεις από πέτρα. Η
ομορφιά των πόλεων, η ομορφιά της γυναίκας και η ομορφιά του
αλόγου.
Θα κυνηγήσεις την ομορφιά της πέτρας, επειδή έχεις όνομα.
Και επειδή είσαι πέτρα ονόματος, θα δοξαστείς πάνω στο άλογο
πορευόμενος προς τη γυναίκα. Όλα θα συμβούν μέσα στην πόλη
που είναι από πέτρα.
Θα διαπρέψεις στη λατρεία του θεού σου˙ θα διαπρέψεις και
στα μυστήρια της πόλης. Θα δοξαστείς από την πέτρα και η πε-
τρα θα σε χτυπήσει. Όταν θαχεις ματώσει από τις πέτρες που
ρίχτηκαν πάνω σου, επειδή κυνήγησες την ομορφιά της πέτρας,
πάρε και περιεργάσου την πέτρα σου και την πέτρα που σου 'ρι-
ξαν.
Κάθε πέτρα είναι μια θρόμβωση φωτός που γίνεται όνομα, γι-
νεται πέτρα και γίνεται σπέρμα. Το σόι της πέτρας σου ήτανε σόι
προσευχητικό.
Προσευχήσου στην πέτρα σου και ξαναμίλησε στην πέτρα.
Τότε θα χρειαστεί να μιλήσεις στην ομοιότητα που ξεπέτρωσε
μπρος σου.
Ήσουνα όνομα, έλαβες σχήμα πέτρας και είσαι σπέρμα έως
ότου δῆμος ἀνθρώπων ὁ εἷς γενήσεται.