Ο Ταλιέσιν Τραγουδά τη Γνώση του
Κάποτε γνώριζα
Όλα αυτά που υπήρχαν να μάθω
Σε μια στιγμή φλεγόμενης έκστασης
Μεταμορφώθηκα
Γνώριζα κάθε πέτρα, κάθε δέντρο, κάθε πουλί
Κάθε ζώο και ψάρι
Και, σ' εκείνη τη στιγμή,
Κατάλαβα ότι όλα τα νοήματα ήταν ένα.
Τότε, το ίδιο απότομα και ξαφνικά,
Από τη φώτιση πίσω πάλι στο σκοτάδι
Ξέχασα όλα όσα είχα μάθει
Και ήταν λες και, εκεί που έβλεπα μόνο ενότητες,
Τώρα καταλάβαινα μόνο σπασμένα κομμάτια
Που κάποτε ήταν ολόκληρα.
Και, από τότε, πέρασα χρόνια πολλά αναζητώντας
Πολεμώντας,
Να συγκεντρώσω τα χαμένα κομμάτια
Που ίσως, κάπως, να συνδέσουν τη σπασμένη γνώση
Να γίνουν πάλι εκείνο το ένα,
Που είναι αιώνιο
Και δεν αλλάζει ποτέ.
Αλλά, εγώ είμαι που άλλαξα,
Έμεινα κάπως παγωμένος.
Τώρα κοιτώ πίσω μου
Στο παρελθόν
Και συνθέτω τα κομμάτια σε νέα σχέδια
Αιώνια ελπίζοντας να βρω
Την αληθινή τους σχέση
Ώστε η φλόγα της δημιουργίας
Να αναζωπυρωθεί στα κόκαλά μου...
Ποίημα του θρυλικού Κέλτη βάρδου Taliesin σε μετάφραση του Παντελή Γιαννουλάκη, από το βιβλίο του Ονειροπόλος, εκδ. Άγνωστο
φωτογραφία: Μήδεια του Ευρυπίδη, σκηνοθεσία: Μίνως Βολανάκης, Circle in the Square, Νέα Υόρκη, 1973