 |
| Sabina Poppaea, ένα ερμητικό αριστούργημα της Σχολής του Φονταινεμπλώ |
Η
«επιστροφή της Θεάς»
Σύμφωνα
με τον ινδολόγο Lavastine,
η
μυστική ανδρογυνία του Σίβα συνοδεύεται
από ένα είδος αντιστάθμισης, ούτως ώστε
ο αρσενικός πόλος να υπερισχύει κατά
καιρούς του θηλυκού πόλου, και αντιστρόφως.
Στο μεταφυσικό επίπεδο των δυνάμεων,
το παιχνίδι αυτό του σιβαϊτικού
νόμου θα αποτύπωνε την ταλάντωσή του
στα πεπρωμένα του κόσμου. Θα υπήρχαν
επομένως στο σύμπαν περίοδοι απουσίας
ή συμπύκνωσης αρσενικής, ακολουθούμενες
από περιόδους παρουσίας ή επέκτασης
θηλυκής. Η κοσμική απουσία, αρσενική
συμπύκνωση στην οποία καμία γονιμοποίηση
δεν είναι επί το έργον, θα συνέπιπτε με
μια ατονία των κυρίαρχων πολιτισμών
και με την παρακμή τους.
Αναγεννήσεις και καταπτώσεις ήταν
πάντοτε επηρεασμένες από τον Κόσμο.
Ανάμεσα
στον έκτο αιώνα και το έτος μηδέν της
εποχής μας εμφανίστηκαν: στην Κίνα ο
Λάο Τσε, στην Ινδία ο Βούδας, στο Ιράν ο
Ζωροάστρης, στην Ελλάδα ο Σόλων, ο
Σωκράτης, ο Πλάτων και ο Πυθαγόρας. Στη
Μικρά Ασία ο Απολλώνιος ο Τυανεύς (ο
οποίος κατά κάποιους θα ήταν ένας από
τους θεμελιωτές του χριστιανισμού),
στην Παλαιστίνη ο Ιησούς (υπήρξαν διάφορα
πρόσωπα που έφεραν αυτό το όνομα, όλοι
αναμορφωτές με τραγικό τέλος, όπως
μαρτυρούν τα ραβινικά χρονικά). Ο Σίβα,
ο θείος σπόρος, θα είχε γονιμοποιήσει
ολόκληρο τον πλανήτη στη διάρκεια της
μισής αυτής χιλιετίας, κατά την οποία
βασίλευαν η ρωμαϊκή ειρήνη και ενότητα.
Στην Ινδία, ανανεωμένη από τους αρίους,
ανθούσε μία λογοτεχνία επηρεασμένη από
τα σανσκριτικά. Στην Κίνα, ο Kung Wu Ti, ένας
αγράμματος, γιός χωρικού και τυχοδιώκτης
στρατιώτης, θεμελίωνε τη δυναστεία των
Χαν [το όνομα του ιδρυτή της δυναστείας
είναι Λιου
Μπανγκ,
σημ. τ. μ.]. Στην κεντρική Αμερική και στο
Μεξικό, οι Μάγια βρίσκονταν στο απόγειό
τους.
Θα
ήταν προφανώς απερίσκεπτο να εξαγάγει
κανείς από αυτές τις συμπτώσεις αυστηρά
συστήματα ή υπολογισμούς πιθανοτήτων.
Η αστροσοφία είναι περίπλοκη επιστήμη.
Αλλά
στο τέλος των περιόδων ατονίας ή
κατάπτωσης, επανεμφανίζεται πάντοτε η
Σάκτι:
η κοσμική ακτίνα διαπερνά τότε τα
γεωκεντρικά προπετάσματα των ιδεολογιών,
των εκτροχιασμένων θρησκειών, των
παραμορφωμένων επιστημών. Οι κοσμικές
καταιγίδες αντανακλώνται στο επίπεδο
των σεισμών και των πολέμων στον
τελλουρισμό, ενέργεια όχι ακόμη επαρκώς
γνωστή, που ζωοποιεί τον γήινο γλοιό.
Έπειτα, η Σάκτι, το θήλυ, διεγείρει εντός
του αιθέρα νέες πηγές έμπνευσης, και ο
Σίβα διασπείρει το σπέρμα του μέσω
αυτής.
Αν
ο θεός, στη δρώσα θηλύτητά του, προσομοιάζει
με μάστιγα μάλλον παρά με κάποια μορφή
πρόνοιας, το γεγονός δεν είναι ποτέ
αρνητικό. Μαίνεται ενάντια στις αναλωμένες
θρησκείες, στις νεκρές ψυχές, στις
στείρες διάνοιες και στις νοσταλγικές
καρδιές που ορθώνονται για να καλύψουν
το επερχόμενο: διαλύει τους δαίμονες
που γεννιούνται από τα εγωϊστικά πάθη
και τους απατηλούς μύθους. Κάθε φορά ο
πολιτισμός ανανεώνει τη συμφωνία με
την πνευματική κληρονομία. Η αλήθεια
δόθηκε «εν αρχή». Στον δέκατο πέμπτο
αιώνα, όταν έκαιγαν ακόμη οι πυρές της
Ιεράς Εξέτασης, η Ιταλία ανακαλύπτει
την
ελληνο-ρωμαϊκή αρχαιότητα. Στον δέκατο
ένατο αιώνα, ενώ ο Ναπολέων σφυρηλατεί
στο αίμα μια ψυχή για την Ευρώπη, η κλίση
προς την αποκρυπτογράφηση των ιερογλυφικών
φτάνει στο στάδιο της ωριμότητας με τον
Σαμπολιόν: από εκείνη τη στιγμή, η Ευρώπη
αρχίζει να συνειδητοποιεί μια Αλήθεια
απωθημένη ή συγκαλυμμένη, πιο αρχαία
από τη Βίβλο.
Ένας
μύθος, είδος κοσμικής δραματουργίας,
αντανακλάται αδιαλείπτως καθ' όλη την
έκταση του Ζωδιακού. Και όσο πιο έντονη
θα γίνεται η ορμή προς το μέλλον, τόσο
περισσότερο θα μεγαλώνει το εύρος της
ορμής προς το παρελθόν.
Η
εποχή μας, πιο αποκαλυπτική από το τέλος
άλλων πολιτισμών, υποβάλλεται όχι μόνο
στον θάνατο του Θεού αλλά και στην
επανεμφάνιση στη σκηνή, αν και με
διακριτικότητα, του Αιωνίου Θήλεως. Από
το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου,
που βρισκόταν ήδη υπό το σημείο της Κάλι μέσω της μεταφυσικής του αίματος, ο εκφυλισμός
και η βιολογική εξάντληση έχει εξαπλωθεί
ανάμεσα στους νέους προκαλώντας, ως
αντιστάθμισμα, την «ερωτομανία», την
εμμονή του σεξ. Το ον του οποίου η
ζωτικότητα του αίματος αλλοιώνεται υπό
την επίδραση της πυρετώδους σύγχρονης
ζωής, τείνει με απελπισία να επιστρέψει
στη φύση, αποσπώντας από άλλα σώματα
την ερωτική ζωτικότητα. Ο ερωτισμός
ανανεώνει τον οργανισμό αλλά όταν
αλλοιώνεται ή παρακμάζει προκαλεί
πρόωρη γήρανση. Πνευματικώς ζούμε από
τη συμβολή της ελληνικής φιλοσοφίας
και του χριστιανισμού. Αλλά οι νέοι
υποστηρίζουν ότι μια εμπειρία που δεν
είναι βιωμένη είναι άχρηστη, αν όχι
ψευδής. Ήταν ο Σωκράτης που απέσπασε
από τα Μυστήρια την ελληνική γιόγκα,
αλλά για να τη θάψει στη διαλεκτική. Ο
κύκλος που άνοιξε με τον Σωκράτη
συνεχίζεται με τον Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Όσο
για τον χριστιανισμό και τον βουδισμό,
που γεννήθηκαν στην ίδια εποχή, είναι
προφανές ότι ψυχορραγούν. Σήμερα συναντά
παντού κανείς τη διαβρωτική δράση της
θεάς. Που αποστειρώνει την κουλτούρα
και τις τέχνες. Ενώ αντιθέτως η αρχαιολογία
πρώτης γραμμής ξαναβρίσκει τους θεούς
των απαρχών, τους δημιουργούς του
δισχιλιετούς παγκόσμιου πολιτισμού.
Jean-Louis
Bernard, Il
Tantrismo: Sessualità
mistica e mito dell'androgino,
Moizzi,
1980 (Le
Tantrisme, Yoga Sexuel,
1973)
μετάφραση:
Δημήτρης Τσουμάνης